مطالعه سرواپیدمیولوژی عفونت هلیکوباکترپیلوری در شهرستان سمنان، سال ۱۳۷۸

سابقه و هدف: آلودگی به هلیکوباکترپیلوری یکی از شایع ترین آلودگی های میکروبی انسان می باشد. افراد آلوده در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به التهاب های مزمن، زخم های پپتیک و بدخیمی های دستگاه گوارشی قرار دارند. هدف از انجام این تحقیق بررسی الگوی آلودگی در گروه های سنی و جنسی در شهر سمنان می باشد. مواد و روش ها: روش نمونه گیری خوشه ای، که خوشه ها (خانوارها) بطور سیستماتیک انتخاب و با مراجعه به درب منازل آنها از هر خانوار یک فرد بطور تصادفی مشخص و از وی 3 سی سی خون تهیه و پس از جدا سازی سرم، با استفاده از روش elisa سطح آنتی بادی igg در سرم بیماران جستجو شد. سطوح بالاتر از 30 mr/ml مثبت تلقی شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمون کای اسکوئر در سطح معنی داری 5 درصد استفاده شده است. یافته ها: نتایج نشان داد که 48% جمعیت شهر سمنان با میکروب هلیکوباکترپیلوری آلوده اند که این میزان به ترتیب از دهه های اول تا هفتم به بعد، برابر با 22%، 38%، 40%، 45%، 62% و 64% بوده است. ارتباط معنی دار آماری بین شیوع هلیکوباکترپیلوری و سن (p=0.0000) دیده شده است. 55.7 درصد زنان و 40.3% مردان آلوده بودند که اختلاف از نظر آماری معنی دار بوده است (p=0.0001). نتیجه گیری: یافته های فوق نشان داد که با افزایش سن میزان آلودگی افزایش می یابد و بیشترین افزایش در دهه های اول، دوم و پنجم روی می دهد.